ALLAH'IN İNDİRDİKLERİ İLE HÜKMETMEMEK

İNKÂR ETMEDİKÇE KİŞİYİ DÎNDEN ÇIKARMAZ

İmâm Fakîh Allâme Ebû Bekr Ahmed b. Ali er-Râzî el-Cessâs (vefâtı: 370 hicrî) şöyle der:

«'Allah'ın indirdikleri ile hükmetmeyenler kâfirlerin ta kendileridir.' [Mâide, 44] Yüce Allah'ın bu buyruk ile murâdı, Küfrü'ş-şirk ve'l-cuhûd (şirk ve inkâr küfrü) ya da inkârın söz konusu olmadığı Küfrü'n-ni'me (ni'metlere küfür) ihtimâlleri dışında kalmaz. Eğer murâd olunan Allah'ın hükmünün inkârı veya  Allah'ın hükmü olduğunu öne sürerek ondan başkası ile hükmetmek ise bu, dînden çıkaran küfürdür. Fâili de daha önceden müslüman olsa bile mürteddir. Buna binâen âyetin te'vîli, bu âyetler İsrâiloğulları hakkında inmiştir ve bizim hakkımızda da geçerlidir, diyenlerin görüşü olur. Bu görüştekiler şöyle demektedirler: Bizden de her kim hükmü inkâr eder veya Allah'ın indirdiğinden başkası ile hükmedip sonra da 'bu, Allah'ın hükmüdür' derse, İsrâiloğulları bunu yaptıklarında nasıl kâfir olmuş iseler o da onlar gibi kâfir olur. Eğer âyet ile murâd olunan Kufru'n-ni'me ise şüphesiz ki ni'metlere nankörlük inkâr söz konusu olmaksızın onlarla ilgili şükrü terk edip edâ etmemekle de olur. Bunu yapan da dînden çıkmaz. Allah'ın indirdikleri ile hükmetmeyenlere küfür isminin ıtlâkından dolayı ağır basan görüş birinci anlamdır.

Hâricîler bu âyeti, Allah'ın indirdikleri ile hükmetmeyi terk edenin onları inkâr etmese bile tekfîrine yorumlamışlardır. Bundan dolayı onlar büyük yahut küçük her türlü günah ile Allah'a isyân edeni tekfîr ederler. Onlar bu yöntem ile küçük günahlarından dolayı peygamberleri tekfîr etme ile küfre ve sapıklığa sürüklenirler.»

Ahkâmu'l-Kur'ân, Bâbu'l-Hukmi beyne Ehli'l-Kitâb (4/93)