Şeyhulislâm Muhammed b. Abdilvahhâb rahimehullah şöyle der: '–Allah sana rahmet etsin- bil ki! Allah'ın Âdemoğlu'na farz kıldığı şeylerin ilki, tâğûta küfredip Allah'a îmân etmektir. Bunun delîli Yüce Allah'ın şu buyruğudur: 'Andolsun ki biz, Allah'a ibâdet edin ve tâğûttan uzak durun diye (emretmeleri için) her ümmete bir rasûl gönderdik.' (16/Nahl, 36) Tâğûta küfretmenin sıfatı: Allah'tan başkasına ibâdetin bâtıllığına i'tikâd etmek, onları terk etmek, onlara buğzetmek, ehlini tekfîr etmek, o kimselere düşmanlık göstermektir.

Allah'a îmânın anlamı ise, Allah'ın; kendisinden başka hak ilâh olmayan yegâne ilâh ve tek ma'bûd olduğuna i'tikâd etmek, ibâdetin bütün çeşitlerini Allah'a hâlis kılmak, O'ndan başka bütün ma'bûdlardan ibâdeti nefyetmek, ihlâs ehlini sevip velî edinmek, şirk ehline buğzedip düşmanlık göstermektir. İşte! Yüz çevirenin kendine yazık ettiği Millet-i İbrâhîm budur! Yüce Allah'ın şu buyruğunda kendisinden söz ettiği 'güzel örneklik' de budur! Nitekim şöyle buyurur: 'İbrâhîm'de ve beraberindekilerde sizin için güzel bir örneklik vardır.' (60/Mümtehine, 4) Tâğût: Allah'tan başka kendisine ibâdet edilenler hakkında genel bir ifâdedir. O hâlde Allah'tan başka kendisine ibâdet edilen ve buna razı olan bütün ibâdet edilenler, tâbi olunanlar ve Allah ve Rasûlü'nün itaati dışında itaat edilenler tâğûttur.'

Bkz: ed-Dureru's-Seniyye (1/161)